Een van de meest bijzondere reizen die wij gemaakt hebben was de reis naar China en Noord Korea in 2013.

Noord Korea is geen backpack bestemming; je kunt er niet individueel doorheen reizen. Je moet altijd een groeps of individueel arrangement nemen. Wij zagen soms een individuele reiziger met drie begeleiders. Reken op ongeveer € 200 per dag per persoon. Daar is dan wel alles bij inbegrepen met uitzondering van enkele kleine uitgaven van maximaal €5 per dag.

Je wordt de hele dag van vroeg tot begin van de avond bezig gehouden. Na het avondeten drink je misschien nog iets in de hotelbar of drinkt een blikje bier op je hotelkamer.

Wij hadden geen verbinding met de buitenwereld tijdens ons verblijf. Overigens kon je in de grote hotels altijd internationaal bellen in noodgevallen. Het is inmiddels mogelijk als toerist om een dure simcard te kopen zodat je toch contact met de buitenwereld hebt.

Momenteel is Noord Korea nog steeds gesloten vanwege de Corona.

Individueel georganiseerde reis van 9 dagen.

Kostenplaatje;

Wij hebben het in Nederland geregeld; waar je het ook boekt het bedrag komt uiteindelijk altijd op ongeveer hetzelfde uit. Dat is € 415 per dag voor twee personen; daar is dan de heenreis met trein vanaf Dandong en terugreis met vliegtuig naar Beijing bij inbegrepen.. Bijkomende kosten ( een blikje Heineken (€1) of een sapje €1) in de avond) zijn hooguit €10 per dag voor twee.

Wij reisden van Amsterdam naar Shanghai en na een aantal dagen reisden wij met de HSL van Shanghai naar Hangzhou. Vandaar met de bus naar Huangshan in het karstgebergte van de provincie Anhui. Terug naar Shanghai vlogen wij naar het Noord Chinese Shenyang. Vandaar reisden wij in 4 uur met de bus naar de grensstad Dandong.

De laatste stad voor de grens met Noord Korea is Dandong. Een voor Chinese begrippen middelgrote stad van rond 1 miljoen inwoners

De stad ligt aan de Yalu grensrivier. Aan de overkant ligt Noord Korea. Je kunt een bootexcursie doen en dan tot de helft van de rivier precies aan de grens komen en de Noord Koreaanse oever bespieden. Ook kun je een over gedeeltelijk bewaarde oude brug lopen met aan het eind een uitzicht punt op de Noord Koreaanse oever.

Alles is aanwezig in Dandong, er is een grote (Britse) Tesco supermarkt en is zelfs een Europees restaurant waar Chinezen onwennig met mes en vork proberen te eten.

Het enige wat niet lukt is om je vuile was te laten doen. Op Google Maps gezocht naar wasserettes en deze bezocht; geen van hen kon de was doen binnen twee dagen. Uiteindelijk de vuile was maar meegenomen naar ons hotel  Pyongyang waar wij het voor maar liefst $ 30 hebben laten doen!

De spoorbrug over de Yalu rivier heeft ook een rijweg voor ander verkeer. Op het station zien wij diverse mensen met hele volle tassen. Handelswaar wordt blijkbaar oogluikend toegestaan.

Trein Dandong naar Pyongyang; 3 uur, We passeren de grens over de Yalurivier

De treinreis is prachtig en we zijn zonder gids! Er zitten ook nog wat Amerikanen in de trein die driftig aan het fotograferen zijn. Het eerste stuk van de 6 uur trein van Dandong naar Pyongyang ben je het meest vrij. Je kunt ongehinderd foto’s maken uit het raam, de trein sukkelt door het landschap en wat eten in het restauratierijtuig.

Bij aan komst in Pyongyang worden wij opgewacht door Kim, onze (vrouwelijke) gids en een begeleider, beiden spreken prima Engels. Onze begeleider heeft een onduidelijke taak; ik denk dat het een soort controleur is. Buiten staat het busje met onze chauffeur die geen Engels spreekt.

Kim vraagt van alles wat, bijvoorbeeld of ik een smartphone heb. Zij heeft er in ieder geval al een; een Noord Koreaans exemplaar (al in 2013!)

Michael Jackson zegt ze niet te kennen. Sowieso is het beeld van de buitenwereld erg beperkt. Zij komt duidelijk van gegoede (partij) huize; gaat soms met een taxi naar haar werk. Wij worden overigens vrij gelaten in wat wij willen filmen of fotograferen maar echt omstreden dingen krijgen wij natuurlijk niet te zien.

Wij overnachten in het Koryo hotel waar vele internationale gasten zijn in verband met de viering van 60 jaar bevrijding; Victory Day. Zo zien wij een Mozambikaanse delegatie evenals een Syrische.

De televisie op de hotelkamer biedt ook BBC World. Beneden bij de lobby is een supermarkt met importartikelen;
Een blikje Heineken kost € 1 en er zijn blikjes vruchtensap uit Singapore

Je kunt in euro’s betalen.

Wij bezoeken ondermeer:

Nationale Bibliotheek; een giga gebouw met ondermeer een muziekbibliotheek met muziek van de hele wereld , ja ook uit Nederland!

Er is een cassettebandje met liedjes van Andre Hazes, Marco Borsato , Corry Konings, Anneke Grönloh en Bonnie St.Claire

Er is ook Intranet en er staan Dell computers;

Juche Toren biedt een fraai uitzicht over de stad; Ik koop er een DVD van de damesgroep Moribong de lievelingspopgroep van het regime.

De Ryungyong toren die 330 meter hoog is zie je overal; het gebouw was en is nog steeds niet voltooid; Als je erover iets vraagt krijg je een ontwijkend antwoord, vreemd voor zo een eyecatcher.

Het eten is excellent; wij krijgen twee keer per dag een warme maaltijd.

De Koreaanse keuken is heerlijk

De Arirang show is echt spectaculair…

Een van onze excursies gaat naar Wonsan en het Kumsangang (Diamant) gebergte. Een interessante rit van meer dan 4 uur buiten Pyongyang waardoor je ook een indruk krijgt van het dagelijkse leven buiten de hoofdstad. De plaatsen die wij onderweg passeren ogen armoediger als Pyongyang. Bijna geen auto’s en veel fietsers en sommige fietsen hebben een bagage kar achter zich aan hobbelen.

Wat opvalt is dat het grootste deel van de kust aan de Koreaanse zee is afgezet door prikkeldraad . Op enkele plekken is een resort voor partijbonzen of iets dergelijks. Ik mocht er zelfs een duik in het water nemen (> een middag aan het strand in Noord Korea);

We overnachten in een eenvoudig hotel bij het strand en een tamelijk luxe hotel in Wonsan.

Terug in Pyongyang is onze laatste avond en daarbij bezoeken wij een pretpark. Ik mag voor het eerst in 50 jaar weer in een botsautootje en een poging wagen om met een geweer te schieten. Het wordt geen succes, veel gelach. In de zweefmolen wordt flink gegild net zoals bij ons maar onze gids verzekerd ons dat dit niet uit angst is maar uit puur plezier!

Een middag naar het strand in Noord-Korea

Tijdens onze reis door China in 2013 hadden wij een heel bijzonder “uitstapje”. Wij maakten vanuit Dandong een reis van 9 dagen door Noord-Korea. Niet met een reisgezelschap, maar individueel. Dit hield voor Noord-Korea in dat we altijd met 5 personen waren. Buiten ons twee was er een gids, een chauffeur en een bewaker. Deze dame en twee heren waren altijd bij ons, aten samen met ons en sliepen ook in dezelfde hotels als wij. Het waren aardige mensen, we konden goed met elkaar opschieten. Maar we moesten ons wel aan de regels houden en mochten ons nooit zonder hen buiten onze hotels begeven. Wat weer meeviel was dat we overal foto’s van mochten maken, ook van de minder mooie dingen, hoewel wij ons natuurlijk wel bewust waren van het feit, dat we niet alles te zien kregen. Toch voelde het geheel relaxt en absoluut niet benauwend aan. En dat ondanks de verering voor de grote leiders, waar we dagelijks mee te maken hadden, het strakke regime waar de bevolking onder leeft en het compleet ontbreken van contact met de rest van de wereld. Dat dit toch grote invloed op ons had merkten we eigenlijk pas toen we na 9 dagen weer in Beijing arriveerden, wat bijna als thuiskomen aanvoelde.

Over ons verblijf in Noord-Korea zou ik een heel boek kunnen schrijven, maar ik beperk me hier tot een toch wel hilarisch dagje uit. Eric had vanaf het begin aan onze gids de wens geuit dat hij graag een keer naar het strand wilde. Hier werd wel een beetje vreemd tegenaan gekeken. Strandcultuur is totaal onbekend in Noord-Korea. Waarom wilde Eric dan toch zo graag naar het strand? Zijn uitleg werd niet helemaal opgepakt, maar onze gids Kim beloofde haar best te doen om toestemming te krijgen om met ons naar het strand te gaan. Dat lukte! En zo vertrokken we op 31 juli richting Sijung. Onderweg nog wat bezienswaardigheden en rond de middag arriveerden we in Wonsan waar we een, zoals iedere dag, heerlijke lunch hadden. En toen was het zo ver. Op weg naar Sijung! Toen we de Koreaanse Zee naderden was het eerste wat ons opviel dat de hele kust was afgezet met prikkeldraad. Je kon dus niet het strand op en andersom vanaf het strand kon je het land niet in. Na een rit langs de prikkeldraad arriveerden we bij iets wat je met wat fantasie een strandplaatsje zou kunnen noemen. Er stond een hotelletje op het strand, er was geen prikkeldraad en er liep een handjevol Noordkoreaanse jetsetters in badkleding rond. Verder geen terrasje, geen strandbedden of maar iets wat uitnodigde om op het strand te verblijven. Afijn, wij werden richting hotelletje gedirigeerd alwaar gelegenheid zou zijn om ons om te kleden. Toen ik de kleedruimte binnenkwam stonden verschillende Noordkoreaanse dames zich om te kleden. Het was één grote ruimte met douches aan de zijkant en van enige privacy was geen sprake. En vanzelfsprekend waren alle blikken op mij gericht, je kon merken dat hier nooit een buitenlander kwam. Nou heb ik niet zo veel last van schaamtegevoel, maar het voelt toch een beetje ongemakkelijk omkleden met al die ogen op je gericht. Buiten stond Eric al te wachten en met ons vijven liepen we richting vloedlijn voor het grote moment voor Eric: zwemmen in de Koreaanse zee. Het water was lekker, niet te koud en niet te warm. Buiten ons was er niemand in het water en aan de kant stonden de gids, de chauffeur en de bewaker ons nauwlettend in de gaten te houden. Dit hield natuurlijk weer in dat we het maar niet al te lang hebben laten duren. Na een kwartier besloten we uit zee te gaan en toen stonden de gids, de bewaker en de chauffeur al aan de vloedlijn te wachten met uitgevouwen levensgrote badlakens al roepende dat we ons zo snel mogelijk moesten afdrogen omdat het veel te koud was! Daarna omkleden in de inmiddels lege kleedruimte en dat was dan het einde van ons middagje strand in Noord-Korea.

• 

Na 10 dagen komt een eind aan onze bijzondere reis. Ik ben de propaganda inmiddels behoorlijk zat! Al dat vooral anti Amerikaanse gezeik…

Wij nemen afscheid op de luchthaven van Pyongyang. Air Koryo vliegt ons in een kleine 2 uur naar Beijing.

Daar aangekomen voelt als een soort…… Thuiskomen ! Weer de vertrouwde Starbucks, de H&Ms ed ed..